اربعین آمده غوغای محرّم شده است

عالم از کثرت غم، حلقه‌ی ماتم شده است

یاحسین(ع) ای پسر فاطمه(ص) ای ذبح عظیم

غرق بحر غم تو، عالم و آدم شده است

هر کجا می‌گذرم بزم عزای تو به‌پاست

کربلای دگری عرصه‌ی عالم شده است

صاحب عصر و زمان یوسف زهرای بتول (ع)

چشمه‌ی چشم ترش چشمه‌ی زمزم شده است

فرا رسیدن اربعین حسینی بر همه  قرآن دوستان و قرآن آموزان عزیز تسلیت باد

حضرت سیدالشهدا(ع) سامان دهنده تاریخ شیعه

وجود مقدّس سیدالشهدا(ع) با قرار گرفتن در مسیر کربلا، نیمه تمام گذاشتن حج، ورود به سرزمین نینوا و شهادت در این سرزمین، حادثه‌ای را آفرید که تازگی این حادثه تا ابد کهنه نخواهد شد و فضایی را فراهم کرد که خون شیعه را تا ابد به جوش خواهد آورد و محیطی مناسب برای انتقال افکار شیعی به نسل‌های بعد خواهد بود. لذا حضرت سیدالشهدا(ع) در این حرکت به تمام تاریخ شیعه سامان داد و فرصت را برای تبلیغ و انجام رسالتی که سایر ائمه معصومین(ع) بعد از حضرت داشتند فراهم کرد. امروزه نام، کلام و انتظار فرج حضرت ولی عصر(عج) در این محافل به گوش می‌رسد. اگر قرآنی تفسیر شده، اگر فقهی منتقل شده و اگر احکامی بیان شده به بهانه‌ی تشکیل همین محافل سوگواری بوده است.

امام حسین (ع) اسلام و شیعه را بیمه کرد

این سؤال مطرح است که: چرا امام حسین (ع) مثل امام حسن (ع)صلح نکرد؟ چرا مثل پدر بزگوارش امیرمؤمنان علی(ع) تدارک لشکر مناسبی برای جنگ ندید و به قول بعضی جاهلان، سیاستمدارانه عمل نکرد؟ چرا امام حسین(ع) زن و فرزند خود را به کربلا آورد در حالی که به یقین می‌دانست کشته خواهد شد و پیش از این به یاران خود گفته بود که پیغمبر در خواب به من فرمود: « اِنَّ الله شاءَ اَنْ یَراکَ قَتیلاً » خدا خواسته که تو را کشته ببیند؟!

در جواب باید گفت که حسین‌بن‌علی (ع) به عنوان یک معصوم، رسالتی در باره اسلام و در برابر ائمه قبل و بعد از خودش دارد، پس فرصت مناسبی پیدا کرد تا زمینه را برای اسلام و تبلیغ شیعه و مستحکم ماندن ریشه تشیع انجام بدهد و با این از خود گذشتگی، اسلام و تشیع را بیمه کرد و اخلاص خود را در برابر ذات اقدس حضرت حق تعالی ثابت کرد و وجود مقدّس و نازنین او این مطلب را به همه فهماند که حضرت علی(ع) و اولادش از ابتدای بعثت پیغمبر(ص) نمی‌خواستند ریاست کسب کنند و یا امروز به خاطر دست‌یابی به ریاست مسلمین که به دست شخص دیگری افتاده، بخواهند با او بجنگند، اصلاً چنین نبود.

حسین‌بن‌علی(ع)با در دست گرفتن همه هستی‌اش، از آن نوزاد شش ماهه، تا ان جوان هجده ساله و برادر و پشت و پناهش، قمر بنی‌هاشم(ع) و آوردن زینب کبری(ص) و دخترسه ساله‌اش رقیه(ص) در این معرکه حق مطلب را خوب ادا کرد.