علاّمه مجلسى (م‏1111ق) در «بحارالأنوار» آورده است: * معلی بن خنیس روایت می کند که روز نوروزی به محضر امام صادق علیه السلام رسیدم، امام از من پرسید: آیا می دانی امروز چه روزی است؟ گفتم: فدایتان شوم، روزی است که ایرانیان آن را بزرگ می دارند و به یکدیگر هدیه می دهند. امام صادق علیه السلام فرمود : سوگند به خدا این بزرگداشت، علتی در زمانهای دور دارد که برای تو شرح می دهم تا بدانی.

  ای معلی! روز نوروز، روزی است که خداوند از بندگانش پیمان گرفت که تنها او را بپرستند و شرک نورزند و به پیامبران و امامان و حجت هایشان ایمان بیاورند. این روز، اولین روزی است که در آن خورشید دمید و بادهای بارورکننده بر درختان وزید و گلها و شکوفه های زمین آفریده شد. این روز، روزی است که جبرئیل بر پیامبر نازل شد. نوروز، روزی است که پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) علی علیه السلام را بر دوش خود سوار کرد تا همچون ابراهیم(علی نبینا و علیه السلام) بتهای عرب را درهم بکوبد و به زیر افکند. این روز، روزی است که برای بار دوم برای علی علیه السلام بیعت گرفته شد و در این روز، علی علیه السلام بر اهل نهروان پیروز شد. نوروز، روزی است که قائم ما و صاحب امر ما(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور می کند و در این روز، بر دجال چیره می شود و او را در کنار کوفه به دار می زند. هیچ نوروزی نمی رسد، مگر اینکه ما در آن منتظر فرج هستیم. 

برای استفاده بیشتر از مطالب سایت دارالقرآن امام علی(ع) به سایت زیر مراجعه کنید.